Kategorie
flet romantyczny
Bogatym źródłem informacji o praktyce wykonawczej I połowy XIX wieku w kontekście fletu poprzecznego jest Die Kunst des Flötenspiels in theoretisch-practischer Beziehung op. 138 (Lipsk 1844). Jej autor, przez większą część zawodowego życia związany z Dreznem, jako flecista kapeli króla Saksonii Friedricha Augusta, należał do najbardziej znanych niemieckich wirtuozów fletu swojej epoki, był zarazem kompozytorem i uznanym pedagogiem. Podręcznik Fürstenaua przedstawia szczegółowo budowę i brzmienie fletów przedboehmowskich (w tym polemikę z nowym wynalazkiem Boehma). Fürstenau omawia dokładnie elementy techniki gry takie, jak postawa i układ rąk, zadęcie, ćwiczenie gam, oddech, palcowanie, artykulację, ornamentację, wibrację oddechową i palcową (oba rodzaje rozumiane jako ozdobnik) i sposób wykonywania glissand.
Kategorie
Informacje ogólne – flet klapowy
Przemiana fletu jednoklapowego we flet z dodanymi klapami nie dokonała się z dnia na dzień – w ciągu drugiej połowy XVIII wieku w Europie nadal najpopularniejszy był flet jednoklapowy, choć stopniowo pojawiały się również dodane klapy, które początkowo najbardziej modne były w Anglii i stamtąd zostały niejako „zaimportowane” na kontynent. Te dodane klapy – inaczej niż w popularnych współcześnie fletach boehmowskich – były w stanie spoczynku zamknięte. Wyjątek stanowiły klapy dla dźwięków c1, cis1, dodawane na stopce fletu, otwarte w stanie spoczynku i obsługiwane małym palcem prawej ręki (czasami na stopce dodawano też więcej otwartych klap dla niższych dźwięków, najczęściej dla dźwięku h), a także otwarta w stanie spoczynku klapa dla dźwięku c2, zamykana kciukiem lewej ręki występująca na fletach budowanych przez Johanna George’a Tromlitza.
Tabela jest oparta na moich doświadczeniach w grze na 8-klapowych fletach klasycznych i romantycznych a także na przestudiowanych przeze mnie historycznych tabelach chwytów, przede wszystkim ze szkół fletowych A. E. Müllera (Elementarbuch für Flötenspieler, Lipsk 1817) i A. B. Fürestenaua (Flötenschule op.42, Lipsk 1826 i Die Kunst des Flötenspiels op. 138, Lipsk 1844). Jest przeznaczona na najczęściej spotykany układ klap, ale może być też wykorzystana na fletach sześcioklapowych (ze stopą D, bez klap dla dźwięków cis1 i c1).
| Gis□F□ ○ ○ ○ ○ ○ ○ Dis□Cis1□C1□ C□B□ F□ |