

Muzyczny labirynt to pierwszy w historii łódzkiej uczelni projekt w całości poświęcony muzyce średniowiecznej. Nazwa nawiązuje do słów Johannesa de Grocheo, francuskiego teoretyka przełomu XIII i XIV wieku, który o ówczesnych estampidach – wirtuozowskich, instrumentalnych utworach solowych – pisał, że, chociaż przynależą raczej do sfery muzyki popularnej (musica vulgaris), w istocie stanowią one rodzaj dźwiękowego labiryntu, wymagającego szczególnej uwagi, tak od wykonawcy, jak i słuchacza. W analogiczny sposób wypowiadał się on także o twórczości wielogłosowej (musica mensurabilis), traktowanej jako rodzaj wyrafinowanej sztuki o charakterze intelektualnym, przeznaczonej dla odbiorców, potrafiących docenić skomplikowane sploty krzyżujących się głosów kontrapunktycznych.
Ideą programu jest zaprezentowanie obu rodzajów późnośredniowiecznych muzycznych labiryntów, a także zwrócenie uwagi na bogactwo brzmieniowe ówczesnych utworów instrumentalnych, zarówno jedno- jak i wielogłosowych. Wykonywane kompozycje zostały zaczerpnięte z dwóch źródeł. Pierwszym z nich jest XIV‑wieczny włoski manuskrypt, przechowywany obecnie w Londynie (BL 29987), zawierający, oprócz licznych kompozycji wielogłosowych, kilkanaście rozbudowanych, wirtuozowskich estampid, przeznaczonych na instrument solo, oraz równie skomplikowanych, bogato ornamentowanych tańców. Drugie źródło stanowi tak zwany manuskrypt praski (CZ-Pu XI E 9), powstały w pierwszych latach XV wieku i zawierający instrumentalne aranżacje wielogłosowych pieśni kompozytorów francuskich i włoskich okresu Ars Nova. Koncertowi towarzyszyć będą krótkie wykłady poświęcone ikonografii muzycznej średniowiecza oraz interpretacji polifonii XIV i początku XV wieku.
Musica sine littera – o interpretacji repertuaru instrumentalnego epoki Ars Nova
dr hab. Marek Nahajowski, prof. AM
Instrumenty muzyczne w ikonografii średniowiecznej. Omówienie wybranych motywów
mgr Patryk Jadczak | Instytut Historii Sztuki UŁ
wykonawcy:
program:
Der Kanzler Codex Manese (1300-1340)